Diagnostiek van goedaardige prostaatvergroting (BPH)

Als je symptomen ervaart die kunnen wijzen op een vergrote prostaat of benigne prostaathyperplasie (BPH), zal je arts waarschijnlijk een aantal diagnostische stappen nemen om de oorzaak van je klachten vast te stellen.

1. Gesprek en medische geschiedenis: Het proces begint met een gesprek tussen jou en je arts. Je arts zal vragen stellen over je symptomen, de duur ervan en of je andere gezondheidsproblemen hebt. Het is belangrijk om open en eerlijk te zijn tijdens dit gesprek, omdat dit je arts helpt een beter beeld te krijgen van wat er aan de hand zou kunnen zijn.
2. Lichamelijk onderzoek: Na het gesprek zal je arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren, inclusief een rectaal onderzoek. Tijdens het rectaal onderzoek zal de arts met een handschoen en glijmiddel voorzichtig een vinger in het rectum (anus) inbrengen om de grootte en consistentie van de prostaat te beoordelen. Dit lijkt misschien ongemakkelijk, maar het is een belangrijke manier om de toestand van de prostaat te evalueren.
3. Urineonderzoek: Je arts kan ook een urinemonster vragen om te controleren op infecties of andere problemen in de urinewegen die vergelijkbare symptomen kunnen veroorzaken.
4. Prostaatspecifiek antigeen (PSA)-test: Een bloedtest kan worden uitgevoerd om het niveau van PSA in je bloed te meten. PSA is een eiwit dat wordt geproduceerd door de prostaat, en de niveaus kunnen verhoogd zijn bij BPH. Het is echter belangrijk op te merken dat een verhoogd PSA-niveau niet noodzakelijkerwijs betekent dat je BPH hebt; het kan ook te wijten zijn aan andere aandoeningen, zoals prostaatkanker.
5. Uroflowmetrie: met een goed gevulde blaas op de raadpleging, kan je plassen in een toestel dat de straal meet, om zo een beter beeld te geven van het plaspatroon.
6. Beeldvormende onderzoeken: echografie van de prostaat, om een gedetailleerder beeld te krijgen van de grootte en de structuur van de prostaat.
7. Enkel indien verder onderzoek nodig is of de blaaswand beter te kunnen evalueren, dient met een camera via de plasbuis in de prostaat en de blaas te worden gekeken (cystoscopie).