Mangomomenten - “Wij beschouwen het fertiliteitstraject als een nieuw begin”

Mangomomenten - “Wij beschouwen het fertiliteitstraject als een nieuw begin”
vrijdag, 09 jun 2023

Zonder dat we het zelf beseffen, creëren we dagelijks bijzondere momenten tijdens het zorgen voor onze patiënten en hun naasten. Deze ‘mangomomenten’ zijn van grote waarde voor onze patiënten. Ze ontstaan via kleine, onverwachte gebaren die geen of weinig tijd, geld en moeite kosten. Elk van ons kan zo’n mangomoment schenken.

 

Noortje Bollen (35) en Stef Bloem (37) uit Rekem hebben na negen zwangerschapsverliezen hun zoontje Lars (1,5) mogen verwelkomen via een ICSI-behandeling. Ze zijn het ZOL-fertiliteitsteam enorm dankbaar voor de menselijke behandeling en de warme steun. Noortje deelt haar ervaring als teken van erkenning voor het team, maar ook om andere ouders met vruchtbaarheidsproblemen een hart onder de riem te steken.

“Mijn vriend en ik hebben op mijn 28ste beslist om voor een kind te gaan. We hadden gedacht dat het vlot zou lukken omdat onze mama’s heel makkelijk zwanger geraakt zijn. We woonden in Amsterdam - mijn vriend komt uit Nederland - en na een jaar proberen, zonder succes, gingen we op consultatie bij de huisarts. De dokter zei: ‘Je bent nog jong dus maak je geen zorgen. Als het na twee jaren proberen niet lukt, kom je maar terug’.”

“Twee maanden na de consultatie bij de huisarts was ik voor de eerste keer zwanger, maar die positieve zwangerschapstest werd al snel negatief. Voor de huisarts was dit geen reden om naar de gynaecoloog te gaan, het was zelfs goed nieuws want ‘je kan zwanger worden.’ We zijn dan op haar aanraden blijven proberen. Ik heb hierna vijf positieve zwangerschapstesten in handen gehad die na enkele weken weer negatief waren. Toen we bijna twee jaar aan het proberen waren, was ik opnieuw zwanger voor een langere periode. Het was vooral zonder al te veel verwachtingen afwachten hoe de zwangerschap verder zou verlopen. Helaas kreeg ik op zeven weken weer een miskraam. Ook nu werd ik niet doorverwezen naar een gynaecoloog.”

Poortwachter

“In Nederland wordt het proces van kinderen krijgen en op de wereld zetten heel anders aangepakt dan in België. Als alles goed gaat, zie je tijdens je zwangerschap en bevalling enkel je vroedvrouw. Een gynaecoloog komt enkel bij complicaties in beeld. Mijn complicaties om zwanger te worden waren voor mijn huisarts nog niet van die aard dat ze zich zorgen maakte. Aangezien de huisarts de poortwachter is voor de specialist, konden we geen onderzoeken laten doen. Mijn miskramen waren daardoor ook niet in mijn medisch dossier opgenomen.”

“Een paar maanden later was ik weer zwanger, acht weken ver, dus dat gaf hoop. Een echo stond een week later gepland en ik vertrok op werkreis naar Parijs. Eenmaal daar kreeg ik hevige steken en bloedverlies. Weer bleek ik een miskraam te hebben. Toen ik terug in Nederland was, kreeg ik wél een doorverwijsbrief naar een fertiliteitsarts. Een afspraak werd ingepland en een opvolgafspraak stond ook al in de agenda, alleen bleek ik ondertussen opnieuw zwanger te zijn. Ik heb de opvolgafspraak niet geannuleerd omdat we een stok achter de deur wilden houden voor het geval het ook dit keer zou misgaan.”

“Deze zwangerschap eindigde op elf weken in een miskraam, opnieuw in Parijs op werktrip. Wat volgt is een opeenstapeling van foute inschattingen van dokters waardoor ik meermaals pillen kreeg voorgeschreven om het vruchtje af te stoten omdat dit niet vanzelf gebeurde, dit niet lukte en verdere opvolging verzaakt werd. Mijn gezondheid ging extreem achteruit waardoor ik bij meerdere specialisten belandde die me steeds doorstuurden naar de volgende arts, om uiteindelijk acht weken na de miskraam pas het vruchtje af te stoten. Ik had acht weken lang iedere dag veel bloed verloren waardoor ik met bloedarmoede, ijzertekort, verdikte klieren en extreme vermoeidheid zat. Ik was klaar met van het kastje naar de muur gestuurd te worden.”

“Het was mei 2020 en ons huis in België was bijna af. Ik had heimwee naar de goede zorg en vooral de opvolging die ik in het verleden in België had ervaren. Samen met mijn vriend besloot ik om tot na onze verhuis te wachten om verdere stappen te nemen.”

“We voelen ons gehoord. Het feit dat het fertiliteitsteam je als mens ziet heeft ons enorm geholpen.” – Noortje Bollen

Noortje met pasgeboren baby Lars. “Ik heb de roze wolk in tienvoud ervaren.” © Valerie Plessers fotografie

ICSI-behandeling

“De dag dat we naar België verhuisd zijn heb ik mij aangemeld bij het fertiliteitscentrum van ZOL in Genk. Ik herinner me dat ik gynaecologe dr. Kerkhofs vertelde over ‘meerdere miskramen’ en twee miskramen van langer durende zwangerschappen. Doordat mijn miskramen en medische geschiedenis niet geregistreerd waren, had ik het gevoel dat mijn eigen verhaal niet kon kloppen ondanks dat we het overduidelijk beleefd hadden. Dr. Kerkhofs nam ons vanaf de eerste seconde heel serieus; we kregen alle nodige onderzoeken, ondersteuning en een goede uitleg. Ze gaf ook aan dat wij na ondertussen vier jaar wel heel lang zonder hulp geprobeerd hadden en dat het tijd was voor opvolging.”

“Een tijdje na de consultatie bleek uit een bloedtest dat ik opnieuw zwanger was, maar twee dagen na het nieuws kreeg ik een heel vroege miskraam. Hierna zijn we in december 2020 gestart met een gespecialiseerde IVF-behandeling (ICSI). Een maand later bleek ik zwanger te zijn van ons zoontje Lars. Ook van deze zwangerschap zouden de eerste weken erop of eronder worden omdat ons zoontje oorspronkelijk te traag groeide, wat weer kon wijzen op een aankomende miskraam.”

Superlatieven

“Ik heb alleen maar superlatieven over voor de manier waarop ik vanaf dat moment opgevolgd ben door dr. Kerkhofs, de consulenten en de fertiliteitspsychologe. Drie weken lang werd één keer per week bloed afgenomen en kreeg ik echo’s. De dokter belde me persoonlijk op met de resultaten. Ons zoontje bleek op acht weken ineens op de curve te zitten en sindsdien hebben we met hem de hele zwangerschap geen complicaties meer gehad, hij deed het perfect. Zelf heb ik negen maanden lang overgegeven en last gehad van galstenen. Het was hels. Ik had ondertussen mijn job in een multinational omgeruild voor het ondernemerschap en kon daardoor gelukkig mijn tijd zelf beter beheren, naar ziekenhuisafspraken gaan wanneer nodig en af en toe rusten.”

“Natuurlijk was ik blij dat ik zwanger was, alleen voelde ik geen binding met de baby omdat ik ergens toch dacht ‘laten we maar eerst kijken of hij levend geboren zal worden’. Ik was vooral gefocust op dat alles goed zou blijven gaan. Dr. Kerkhofs stelde me gerust dat die binding nog wel zou komen en dat dit niet raar was na mijn traject.”

De eerste verjaardag van Lars. Een gelukkig gezinnetje. “Een droom die uitgekomen is dankzij het fertiliteitsteam.”

Roze wolk

“En inderdaad… na de bevalling van Lars liep ik op een roze wolk en werd ik overspoeld door liefde. Ik zou kunnen zeggen dat ik niet geloofde dat ik ooit een kindje zou krijgen, maar dat zou niet kloppen. We zijn altijd positief gebleven en gingen ervan uit dat het op een dag zeker zou lukken. Uiteindelijk bleek ik dankzij de ICSI-behandeling na één maand al zwanger te zijn en heb ik de zwangerschap kunnen voldragen.”

“Het feit dat ze je in ZOL als mens zien en verantwoordelijkheid nemen over de opvolging van je dossier was voor ons van onschatbare waarde.” – Noortje Bollen

Van onschatbare waarde

“Dankzij dr. Kerkhofs, fertiliteitspsychologe Charlotte en de fantastische vroedvrouwen van Fertiliteit is het gelukt om vol vertrouwen dit traject te voltooien. Zij hebben ons heel menselijk behandeld, ons gesteund in moeilijke tijden en leuke gesprekken met ons gevoerd. We voelden ons gehoord. We hebben trouwens ook veel gelachen. Je leert de consulenten echt kennen gedurende zo’n traject. Het zijn stuk voor stuk topvrouwen. Het feit dat ze je in ZOL als mens zien en verantwoordelijkheid nemen over de opvolging van je dossier was voor ons - na ons voortraject - van onschatbare waarde. Ik weet nog dat de consulenten lachten toen we zeiden dat we er zin in hadden aan de start van het traject, want de meeste patiënten hebben weinig goede moed. Zelf vonden we het niet zo erg om een fertiliteitstraject te doorlopen omdat we ons doel in het achterhoofd hielden.”

“Wij willen heel graag nog een kindje, maar de bevalling bracht complicaties met zich mee. In augustus vorig jaar liet ik eicellen invriezen zodat ik me kon focussen op mijn herstel én op Lars. In november 2022 ben ik zwanger geraakt van een zeldzame type tweeling. Er was een hoog risico op overlijden tijdens de zwangerschap. Een veel hoger risico dan wij op dat moment nog konden en wilden dragen, dus namen we de moeilijke beslissing om tot een abortus over te gaan. Het waren enorm zware weken voor mijn vriend en mezelf. Ik heb de feestdagen dit jaar huilend doorgebracht.”

22 maanden zwanger

“Ik had ook geen behoefte om mijn verhaal te vertellen op dat moment, dus ik werkte keihard door. Na iedere miskraam ging ik de dag erna gewoon werken. Het past niet bij mij om in mijn verdriet te zwelgen, maar het was er zeker. Ik was op dat moment in totaal 22 maanden zwanger geweest en had één levend geboren zoontje. Die realiteit raakte me ineens heel hard terwijl ik het daarvoor altijd goed had kunnen verteren. Ik heb nooit getwijfeld aan onze beslissing, maar ik zou liegen als ik zeg dat ik me niet enorm heb geschaamd.”

“Het fertiliteitsteam had ons opnieuw voortreffelijk geholpen om weer zwanger te geraken, wij kozen om de zwangerschap te beëindigen. Dat klopte niet in mijn hoofd. Het begrip van dr. Kerkhofs, Charlotte en de consulenten was doorslaggevend om mezelf te kunnen vergeven en in te zien dat het houden van de tweeling potentieel grote risico’s had kunnen inhouden.”

“Als het op natuurlijke wijze niet lukt, heb je dankzij alle geboekte vooruitgang in de wetenschap toch nog veel kans om met een kindje naar buiten te wandelen.” – Noortje Bollen

Noortje haar dankbaarheid was zo groot dat ze de collega’s van Fertiliteit trakteerde op een taart. “Vaak zijn koppels kwaad op fertiliteitsconsulenten omdat het niet lukt om zwanger te geraken. Terwijl ze net erkenning verdienen voor hun werk.”

Dankbaar verhaal

“Als ik nu terugblik op ons ‘avontuur’ besef ik dat we ons gelukkig mogen prijzen. In Nederland heb ik me jarenlang niemands patiënt gevoeld. De artsen daar hebben mijn inziens wel hun job naar behoren uitgevoerd, ik ben - denk ik - gewoon door de mazen van het net geglipt. Ik had vooral nood aan erkenning en duidelijkheid. Aan iemand die mijn medisch dossier beheerde.”

“Ik vertel ons verhaal aan vrienden, familie en mensen die ernaar vragen maar ben ook voorzichtig: onze omgeving schrikt enorm van ons verhaal en het is niet de bedoeling om te shockeren. Wij zijn een uitzondering, niet de regel. Het was zwaar maar wij zijn nooit ongelukkige mensen geweest. We hadden ook veel om dankbaar voor te zijn.”

Nieuw begin

“Er wordt vaak negatief naar fertiliteit gekeken, als een soort ‘last resort’ in een moeilijk vruchtbaarheidsverhaal. Ik zeg niet dat het dat niet is. Want als het makkelijker kon, zou niemand ermee starten. Wij kozen ervoor om naar het traject te kijken als een nieuw begin. Als het op natuurlijke wijze niet lukt, heb je dankzij alle geboekte vooruitgang in de wetenschap toch nog veel kans om met een kindje naar buiten te wandelen. Jaren geleden was dit niet mogelijk geweest. Wij kregen deze kans wel.”

“De mensen in het labo zijn enorm bekwaam en kunnen zoveel. Wij zijn ook niet beschadigd of getraumatiseerd, integendeel. Wij zijn enorm dankbaar dat we nu iedere dag wakker worden met ons zoontje dat door de babyfoon ‘mama’ en ‘papa’ roept. Mooier wordt het niet.”

“Ik vertrouw erop dat ik weer zwanger kan geraken via ICSI, ook al wordt me dat natuurlijk niet gegarandeerd. Ik heb nog een eicel in de vriezer en vier volledige rondes die ik mag doorlopen. Hopelijk mag de weg naar ons tweede kindje dit keer vlotter verlopen.”

 

Onze medewerkers over een IVF-traject

“Onze patiënten gaan vaak door een rollercoaster van emoties. Ik vind het zelf heel belangrijk om hier aandacht voor te hebben en deze gevoelens ook te normaliseren. Hierbij probeer ik steeds een realistisch toekomstbeeld te schetsen, want jammer genoeg kunnen we nooit beloven dat de behandeling succesvol zal zijn. Door deel uit te maken van een team met verschillende consulenten, kunnen we de individuele noden van onze patiënten invullen en een persoonlijke aanpak hanteren. Ik denk dat dat één van onze sterkste punten is als fertiliteitsconsulenten en als centrum. Wanneer iemand laat blijken dat je een verschil hebt kunnen maken, geeft dat nieuwe energie en een voldaan gevoel op het einde van de dag.” - Cathérine Pascal, vroedkundige en IVF-consulente

“Een fertiliteitstraject zorgt naast de lichamelijke impact ook voor heel wat mentale uitdagingen. Ik hoor geregeld dat een fertiliteitstraject een invloed heeft op verschillende levensdomeinen zoals werk, relatie, sociale contacten, ontspanning,… waardoor het je dagelijks functioneren danig kan verstoren. Ook het gebrek aan controle en de onzekerheid omtrent het vervullen van de kinderwens of de onrust die komt kijken bij een langverwachte zwangerschap, zijn voor velen herkenbaar. Ik probeer dan ook laagdrempelige ondersteuning en erkenning te bieden, zodat fertiliteitspatiënten ruimte voelen om hun verhaal te delen. Daarnaast zet ik in op het aanreiken van handvaten rond de opbouw en het behoud van mentale draagkracht, om hen meer weerbaar te maken voor de mentale uitdagingen inherent aan een fertiliteitstraject.” - Charlotte Braekers, klinisch psychologe

© 2024 Ziekenhuis Oost-Limburg