Al deze verschillende benamingen worden gebruikt voor hetzelfde onderzoek.
Het apparaat voor dit onderzoek is een zeer krachtige magneet. De grote magneetspoelen vormen een wijde buis of tunnel. Centraal in deze tunnel wordt de patiënt comfortabel geïnstalleerd op een verschuifbare tafel.
De waterstofatomen (H+) in het menselijk lichaam oriënteren zich volgens dit krachtige magneetveld, maar worden voortdurend door specifieke radiogolven uit hun evenwicht gebracht. Dit gaat gepaard met een luid kloppend geluid. Dit geluid is dus normaal en niet gevaarlijk.
De waterstofatomen, die uit hun evenwicht gebracht zijn, trachten zich terug te oriënteren volgens het krachtige magneetveld, en zenden hierbij op hun beurt een radiogolf uit. De kenmerken van deze radiogolf zijn afhankelijk van de aard van het weefsel of orgaan waarin de waterstofatomen zich bevinden. De antennes, die vlak tegen de patiënt worden geplaatst (bijvoorbeeld rondom de knie), vangen deze radiogolven op. Via een wiskundige formule wordt de informatie van deze radiogolven in een anatomisch beeld omgezet.
![]() |
![]() |