Om het groeiend aantal casussen van verbaal en fysiek geweld in ons ziekenhuis een halt toe te roepen, lanceert ZOL een anti-agressie campagne. We kunnen en we willen immers nooit tolereren dat onze medewerkers te maken krijgen met agressieve patiënten, begeleiders, bezoekers of collega’s. Agressie naar onze zorgverleners toe is ontoelaatbaar.
De tendens van de maatschappij is ook voelbaar in ons huis. Patiënten en hun familieleden worden almaar veeleisender en mondiger. Hierdoor ontstaan er sneller escalaties, voornamelijk verbale agressie onder de vorm van dreigende taal. Maar helaas is er soms ook sprake van fysiek geweld. Zeker ten aanzien van onze medewerkers op Spoed, op verpleegafdelingen en aan het onthaal.
Onze mensen op de werkvloer verdienen meer respect. We willen hen het signaal geven dat we er voor hen zijn en dat ZOL dit niet tolereert. Agressie mag niet als iets normaal beschouwd worden. We kiezen ervoor om agressie in al haar vormen aan te pakken. Niet enkel op lange termijn, maar zeker ook op korte termijn. Zo pakken we nu uit met een postercampagne waar eigen medewerkers model staan. Zij zijn zelf het slachtoffer geweest van agressie en getuigen hierover. We hebben gekozen voor een menselijke toon, omdat we agressie niet met agressie willen beantwoorden. Ook werd er een webpagina aangemaakt waar patiënten en bezoekers melding kunnen maken van agressief gedrag jegens onze medewerkers en artsen.
Onze geplande initiatieven gaan verder dan enkel de postercampagne. We willen sensibiliserend werken rond de meldingscultuur. Onze medewerkers moeten weten dat alle meldingen effectief én op discrete wijze behandeld worden. Agressie-incidenten moeten niet gemeld worden om slechts een cijfer in onze statistieken te zijn. Het is écht wel de bedoeling om de juiste zorg en ondersteuning te kunnen aanbieden.
Het agressiebeleid dat we voeren focust op preventie, interventie en nazorg. We bieden weldra ook opleidingen aan voor onze medewerkers zodat ze handvaten aangereikt krijgen om situaties in te schatten en te de-escaleren. Ze krijgen extra inzichten in hoe ze bepaalde situaties het beste aanpakken. We gaan onze ZOLlers versterken in hun krachten. Tot slot zullen we het agressiebeleid ook stroomlijnen met de juridische dienst. Zo wordt er bekeken of we klacht kunnen indienen tegen agressors en hoe we nog adequater kunnen interveniëren.
Inge, spoedverpleegkundige in ZOL, merkt een mentaliteitsverschil bij de patiënten.
“Mensen zijn veel assertiever geworden en jammer genoeg niet meer beleefd assertief.Recent meldde zich een patiënt met een snijwonde aan. Hij vond dat zijn probleem prioritair was en dat hij als eerste geholpen moest worden. Ik heb aangegeven dat we met een reanimatie bezig waren maar daar toonde hij geen begrip voor. Er werd tegen het veiligheidsglas geslagen, er werd gespuugd… We hebben de veiligheidsdeuren moeten toedoen en de politie moeten bellen. Ja, we hadden echt wel bang op dat moment.”
“Ik hoop dat deze campagne mee voor een kentering kan zorgen. Want sommige collega’s stellen hun job in twijfel en dat vind ik erg jammer. We doen ons werk graag en het zou spijtig zijn dat mensen afhaken omwille van agressie.”
Nele, spoedverpleegkundige in ZOL, komt soms in situaties terecht die echt niet door de beugel kunnen.
“De drukte op spoed neemt toe en vaak tonen mensen daar weinig begrip voor. Ze willen niet wachten, worden opstandig en verbaal agressief. Dat gaat gepaard met de meest gore beledigingen. Soms wordt het ook fysiek. Ik heb ooit al ‘ns een telefoon naar mijn hoofd gesmeten gekregen. Dat kunnen we uiteraard echt niet tolereren.”
“Ik ben blij dat ik mee mijn schouders onder deze campagne kan zetten. We krijgen steeds meer te maken met agressie. Wij doen ook maar ons best. We willen de mensen gewoon helpen en als dat dan beantwoord wordt met agressie - in welke vorm dan ook - dan vind ik dat spijtig.”
Patricia, zorgkundige in ZOL, merkt dat haar huidskleur soms een issue is.
“Ik word geregeld negatief bejegend omwille van mijn huidskleur. Dat gaat van schandelijke beledigingen tot patiënten die niet door mij verzorgd willen worden. Want iemand zoals ik kan dat niet. In hun hoofd klopt het niet dat iemand met mijn huidskleur hen komt verzorgen.”
“Mijn deelname aan deze campagne vond ik dus heel belangrijk. Ik werd al regelmatig geconfronteerd met dergelijke situaties. Met als triest hoogtepunt dat ik bij bepaalde patiënten niet meer binnen mocht. Daar moet dringend paal en perk aan gesteld worden. Ik doe mijn job heel graag en ik wil er altijd voor mijn patiënten zijn maar een beetje respect en dankbaarheid is dan wel op zijn plaats vind ik.”
Pieter Jan Van Asbroeck, spoedarts in ZOL, zag de gevallen van agressie de laatste jaren exploderen.
“Verbale agressie is ondertussen dagelijkse kost maar soms gaat het ook verder. Messen en tasers die bovengehaald worden, patiënten die de werkpost binnendringen en daar amok maken of bedreigingen uiten. Noem maar op…
Als het komt tot een punt waarop ik bang heb om naar huis te gaan en via een omweg naar de parking loop, dan weet je dat het echt niet meer ok is!”
“Omdat wij op Spoed veel in aanraking komen met agressie vond ik het belangrijk om zelf een gezicht te geven aan deze campagne. De laatste jaren is de agressie geëscaleerd. Tijdens corona kregen we nog wel respect maar de jaren daarna is het echt wel geëxplodeerd, zowel qua verbale als fysieke agressie. Bovendien is het ook belangrijk om mee te geven dat er meer meldingen moeten gedaan worden want wat we nu zien is enkel het topje van de ijsberg.”
Tuba, onthaalmedewerker op de dienst Spoedgevallen krijgt geregeld te maken met agressie.
“Aan de onthaalbalie op Spoed, zijn wij als onthaalmedewerkers een makkelijk doelwit voor agressievelingen. En dat gebeurt vaker dan ons lief is. Ik ben begripvol voor de stress die een bezoek aan Spoed met zich mee kan brengen maar er is een grens. Verwensingen, scheldpartijen of intimidatie kunnen echt niet. Ik probeer dat gedrag te negeren en indien nodig bel ik de bewaking.”
Ik hoop dat deze campagne duidelijk kan maken aan iedereen dat agressie niet hoort. Door de campagne begrijp ik ook het belang van melding te maken van een geval van agressie. Soms denk je wel eens dat agressieve patiënten en bezoekers bij de job horen. Maar dat is niet zo.”
Printvriendelijke versie
